مومنایی یا مومیایی (شیره کوه) به همراه 14خاصیت درمانی

شکسته استخوان داند بهای مومنایی را

معرفی مومنایی(مومیایی)

مومنایی ماده‌ای نیمه‌جامد کمیابی است که از درزها و شکاف برخی صخره‌ها و غارها به بیرون تراوش می‌کند. این ماده رنگی تیره و قیری دارد و با نام‌های مختلفی همچون مومنایی، مومیایی، شیره کوه، زفت رومی و مومیا شناخته می‌شود.

این ماده شگفت‌انگیز مورد توجه بسیاری از اطبا طب سنتی از جمله ابوعلی سینا قرار گرفته است.

بیشتر حیوانات، از جمله بز کوهی، علاقه زیادی به این ماده (مومنایی) دارند. در طبیعت، حیواناتی نظیر بز کوهی که دچار جراحاتی می‌شوند، با ماساژ قسمت زخم خود به مومنایی (مومیایی) و همچنین با خوردن آن به درمان هرچه سریع‌تر خود کمک می‌کنند.

محل پیدایش مومنایی(مومیایی)

در ایران، روستاییان و عشایر زاگرس‌نشین و همچنین کوهنوردان این مناطق مومیایی را به خوبی می‌شناسند.

مومیایی، این ماده معجزه‌گر بیشتر در ارتفاعات کرمان، فارس، شیراز، کهکیلویه و بویراحمد و خوزستان دیده شده است.

منشا و ترکیبات مومنایی

در گذشته‌های دور، منشأ کوهی و ترکیب غیرآلی مومیایی را (طلا، نقره، مس، آهن) فرض می‌کردند.

برخی پزشکان طب سنتی، منشأ مومیایی را برخی گیاهان دارویی می‌دانند که در طول تاریخ به دلایلی در لابه‌لای سنگ‌ها حبس شده و پس از تخمیر به تدریج به شکل مایع غلیظ از شکاف سنگ‌ها خارج می‌شود. برخی نیز معتقدند مومیایی در اثر تجزیه سنگ‌های نفتی توسط میکروارگانیسم‌ها به وجود می‌آید.

بهترین و مرغوب‌ترین مومیایی، سیاه، براق و نرم است. این ماده بوی بد ندارد و آغشته به خاشاک و سنگ نیست. خواص این ماده عجیب تا چهل سال باقی می‌ماند و طبیعت آن گرم و خشک می‌باشد.

اثرات درمانی مومیایی برای بیماری‌های مختلف در آثار ابن‌سینا، ارسطو، ابوریحان بیرونی و رازی ذکر شده است.

ترکیبات مومنایی

تجزیه شیمیایی مومیایی نشان‌دهنده وجود عناصر و ترکیباتی مانند کلسیم، منیزیم، آهن، سلنیوم، فسفات، کربنات، نیتروژن، گوگرد، پروتئین، اسیدهای آمینه، کربوهیدرات، اسید چرب و الکل است.

فواید و طریقه مصرف مومنایی

عمده مصرف مومنایی (مومیایی) به صورت موضعی است؛ البته بسته به نوع بیماری و زخم، برخی به صورت خوراکی و همراه با روغن حیوانی نیز استفاده می‌کنند.

مومیایی معمولاً در مورد بیماری‌های داخلی و زخم‌های عمیق به صورت خوراکی مصرف می‌شود. در زخم‌های سطحی و دردهای استخوانی و مفاصل، بیشتر به صورت موضعی استفاده می‌شود.

از خواص آن بیشتر در درمان شکستگی و جوش خوردن، درمان زخم معده، قطع چرک گوش، درمان گلودرد، سرفه، سکسکه، درد مفاصل، پارگی و کوفتگی ماهیچه و زردپی استفاده می‌شود. همچنین برای کاهش خونریزی پس از کشیدن دندان نیز کاربرد دارد.

حکایتی در باب مومنایی

نظام‌الدین احمد گیلانی از قول محمدبن زکریای رازی نوشته است:

«در ایام فرمانروایی افریدون، جمعی برای شکار به صحرا رفته بودند. در آن صحرا، گوسفند کوهی را تیر زدند و گوسفند از نظرشان پنهان شد. بعد از یک هفته، در کوه نزدیک آن محل، آن را یافتند که تیر همچنان در بدن او بود. تیر را از بدن گوسفند کوهی خارج کردند. محل تیر را بررسی کردند و مومیایی (مومنایی) در محل تیر مشاهده کردند که جراحت و زخم را التیام داده و آزار و چرکی نداشت. خبر را به افریدون رساندند. او اطبا و فلاسفه را جمع کرد تا اثر مومیایی را آزمایش کنند. حکیمان مومیایی را در جراحات و استخوان‌های شکسته استفاده کردند و آن را نهایتاً اثر یافتند.»

مومنایی و زخم

در آزمایشاتی که روی زخم‌های جلدی در انسان انجام شده است، در ارزیابی‌های میکروسکوپی زخم‌ها مشخص شد که ۷ روز بعد از ایجاد زخم، زخم‌های گروه درمان با مومیایی دارای شرایط التیامی بهتری نسبت به گروه کنترل بودند. به طوری که سرعت تشکیل بافت پوششی تازه و مهاجرت آن‌ها و همچنین فروکش کردن سریع‌تر مرحله التهابی در گروه درمان، حاکی از این واقعیت است.

نتایج حاصل از بررسی هیستوپاتولوژیک نشان داد که مرهم مومیایی سبب التیام بهتر و سریع‌تر زخم در مقایسه با گروه کنترل شده بود. این اثر مومیایی را می‌توان به محافظت زخم از تحریکات محیطی، ممانعت از عفونت زخم، کاهش التهاب زخم و ایجاد محیطی مناسب برای ترمیم زخم نسبت داد. از طرفی، این مرهم نقش بسزایی در تولید و ترشح کلاژن در محیط زخم دارد.

برخی خواص درمانی مومیای (مومنایی) از نظر ابن سینا و سایر اطبا طب سنتی

1- مومیایی اصل را بخورید؛ قدرت نفوذ و جذب آن در بافت‌ها بسیار زیاد است و سلول‌های بدن را تقویت می‌کند. کلیه اخلاط بلغمی و سردمزاجی بدن را متلاشی و دفع می‌کند. برای درمان بیماری رعشه و ناراحتی‌های ناشی از سردی رحم و لکنت زبان بسیار مفید است. همچنین خون‌ریزی‌های معده و شش‌ها را قطع می‌کند.

2- مصرف یک حبه مومیایی به همراه مرزنجوش جوشانده، سردردهای سردمزاج را درمان می‌کند.

3- مقداری مومیایی را در روغن زیتون حل کنید و در گوش بچکانید؛ در نتیجه درد گوش را تسکین و چرک آن را خارج می‌کند.

4- مقداری از آن را در عرق زیره و رازیانه حل کنید و میل کنید؛ در نتیجه نفخ، سستی و ضعف معده و روده را برطرف می‌کند.

5- هفته‌ای دوبار مقداری از آن را با روغن گاوی مخلوط کرده و بخورید؛ در نتیجه بواسیر را درمان می‌کند.

6- اگر استخوانی شکسته باشد، آن استخوان را سرجای خودش قرار دهید و قبل از بستن آن مقداری مومیایی به آن بمالید و مقداری از آن را هم هر روز بخورید؛ در مدت خیلی کوتاه شکستگی جوش می‌خورد.

7- مقداری مومیایی را در روغن بادام تلخ حل کنید و با آن موضع را ماساژ دهید؛ در نتیجه درد زانو را تسکین می‌دهد.

8- مقداری مومیایی با روغن زیتون حل کنید و کمر را با آن ماساژ دهید؛ در نتیجه سستی کمر را برطرف می‌کند.

9- مقداری آویشن کوهی بجوشانید و در آب جوشیده مقداری مومیایی حل کنید؛ این ترکیب برای درمان پارکینسون و رعشه مفید است.

10- اگر مومیایی همراه با روغن زیتون و عسل در گوش یا بینی چکانده شود، بادهای جمع‌شده در سر و پیشانی را دفع می‌کند.

11- یک حبه مومیایی همراه با عسل برای لکنت زبان بسیار مفید است.

12- یک حبه مومیایی به همراه آب عدس، گلو درد را برطرف می‌کند.

13- یک حبه مومیایی به همراه آب گشنیز برای التهاب و بزرگی طحال مفید است.

14- یک قیراط مومیایی همراه با روغن حیوانی گاوی برای گزیدگی نیش عقرب مفید است.

فروشگاه اینترنتی بی اُرگانیک، محصولات سالم و اُرگانیک خانگی روستاییان و عشایر جنوب کشور را تحت برند باکیفیت گارچی با حفظ اصالت و کیفیت عرضه می‌کند.